palaspas

Hesus,

hindi ko maintindihan kung bakit mo pa naisipang bumalik sa israel o jerusalem.(nalimutan ko na kung saan.) alam kong gaya ni Lucifer, may gagampanang malaking parte ang pagsalubong sa'yo ng mga taong ito.wala akong magagwa kung iyan ang trip mo.pero may gusto akong ichismis. may magandang nangyari sa akin ngayon.
dalawang ama ang binalikan ko sa araw ng mga palaspas. (ayos lang bang ayun ang tawag ko? pwede ko namng sabihing araw mg pagbabalik mo sa jerusalem o israel, patawas sa paglimot, pero mas magandang pakinggan ang araw ng palaspas.) una si daddy sunod si tatay. kapwa inakala kong mawawala na silang tuluyan sa akin. Masaya akong niyakap na nila akong muli. naramdaman ko ang init kanilang mga palad. ayaw ng pakawalan ng mga labi ko. nais ko lang silang hagkan hanggang lumamig na ang aking mga labi at dumating ang oras na kailangan ko ulit itong ipalamon sa nagbabagang apoy.
kanina habang binibenditahan ang mga palaspas at umiikot ang mga tao habang iwinawagayway nila ang mga hawak nilang dahon ng saging(?),(akala siguro nila'y mabubuhay ka nilang muli kung sakaling gawin nila ang ganoon) niyakap ako ni daddy. pagkatapos ng ilang taong pagmano at paghalik na unti-unti nang nawawalan ng saysay sa akin, hinaplos niya ang buhok ko.hinalikan niya at sinabing: "hindi ka nagshampoo no?" hindi ko na matandaan kung anong kamay ang naisipan kong ipansuntok sa kanya. kanan ba o kaliwa? basta bigla na lang nawala ang pagkayamot ko nang inumpisahan na niyang ipulupot ang braso niya sa leeg ko. Masarap. kahit medyo nasakal ako at hindi nakahinga ng kaunti, hindi ako kumawala.gustong tumulo ng mga luha ko. ilang beses ko ba naman kaseng sinabing mababaw lang ang luha ko, gagawa pa nang ganoon. kaya nung ako na ang iikot para magpabendita, mimiha-mimiha kong iwinagayway ang palaspas kong gawa sa dahon ng saging(?). inubo pa kong lalo dahil sa insenso. nakakatawa. sabi ni inday: "Ate bakit ka nag-e-emote?". siya naman ang sinakal ko. tatlo lang kaming nagsimba pero pakiramdam ko kumpleto na kami.

Naghihintay ang text ni tatay sa pag-uwi ko.matagal kaming hindi nag-usap at nagkulitan.dahilan? PAG-IINGAT. (ayan ang dapat mong ginawa. dapat nagingat ka kay hudas, o kay pedro. dapat nagingat kang huwag masaktan. kung sabagay sino ba naman ako para magsabi niyan? ako nga itong hindi nagiging masaya kung hindi muna dumdaan sa sakit.)
nandoon din ang kay mortimer na nagungulit at sinasabing nais niya akong makasama sa mahalumigmig na umaga. akala ko noong una, mahal at malamig ang pinagsama niya doon, hindi pala.haha (Antok!)feelingera na naman ako.
hindi ko maintindihan kung bakit sinabi ni tatay na ang sagot sa pananahimik ay paglimot. paano niya ako malilimutan? kahit ako sa sarili ko hindi ko kayang kalimutan ang ubod ng artee-arteeng pagala-gala sa faculty room na parang mas may kapangyarihan pa siya kay cbc2; ang taga-dala ng kung anu-anong sandwich: mapa-tuna o ham; ang taga pakialam ng gamit nang may gamit, ang libro nang may libro. sinong makakalimot sa napakagandang picture ko na mukhang bagong sex?
mali tatay. hindi paglimot ang sagot sa pananahimik. yakap at halik sa noo. isama mo na ang pagakyat sa bundok at magdamagang paglalakad habang tumatanaw ang tatsulok sa mga bituin. hindi paglimot ang sagot sa pananahimik.icecream at robust body!
niyakap ako ni tatay sa bawat binitiwan niyang mga titik. niyakap niya ako sa tuwng sinsabi niyang maguusap kami, na mahal niya ako. niyayakap ako ni itay nang buong higpit. ayaw ko nang kumawala.

dalawang ama ang binalikan ko ngayong araw ng mga palaspas, Hesus. pantatlo ikaw. sa pagsulat kong ito, wala akong iniisip kundi ang magbagong buhay.nais ko ring maging kagaya ng mga palaspas, mga palaspas na gawa sa dahon ng saging(?)- sinusunog at ginagawang pananda ang abo.

Mrs. Ph[i]nk0