sa huwebes

ooperahan ang ate ko.

tatanggalin na ang balang kasa-kasama niya ng siyam na taon. nakakapanghina na mawawala ako sa tabi niya. ako na kasama sa bawat karayom na itutusok sa kanyang darili, sa likod ng palad, maging sa unahan ng siko.ngayon pa ako mawawala.
sa huwebes sasalinan na naman siya ng dugo. panibagong tao na naman ang makikisalo sa kanyang mga ugat. panibagong pitsel ng dugo.
sampung taon siya ng unang perahan. sa labinda;awang balang tinanggal sa kanya, milagrong nabuhay ang ate ko. sa huwebes tatanggalin na ang pinakamatatag sa kanila: ang pinakamalalim,at pinakadelikado.
ngayon ako nagsisisi na dito ako nag-aral.natatakot ako na pag-uwi ko, makikita kong nag-iiyakan sa bahay. gusto ko ng umuwi at yakapin siya ng mahigpit. ngayong mga oras na ito,naaawa ako sa mga walang diyos. paano nila nakakayanan ang ganitong mga oras na walang matiutiungala? walang masisisi? walang hihingan ng tulong?
Ngayon, sa kalagitnaan ng mga lalakeng amoy sigarilyo dito sa computer shop, pasimple akong nagdadasal. sana may sumabay sa akin.

Panginoon, iligtas niyo po ang ate ko.