Pasko ng Pagkabuhay

ala-una
ako lang ang gising


kanina, maaga kaming ginising ni dadi. salubong kase at sasama kami sa prusisyon.makakakita na naman ako ng anghel na may mga pekeng pakpak.
mga alas tres y medya pa lang nakaligo sa siya. paano ko nalaman?bago niya kami gisingin ng alas kwatro, may kakaibang amoy na umistorbo sa panaginip ko. kasama ko pang tumatakas si Alice Dixon sa mga NPA, nang maamoy ko ang pinaghalong safeguard at mainit na tubig. nabibigyan ng dadi ko ng amoy ang mainit na tubig.nagiging amoy safeguard.(labo)
wala na rin akong naging kawala. kailangan ko na ring bumagon,(at iwan si Alice Dixon) sabihan ka ba naman ng "nakakapagpuyat nga kayo sa pagtetelepono, bakit si Jesus hindi niyo mabigyan ng kaunting oras?" tingnan ko lang kung hindi ka pa bumangon nun.
may naghihintay na mensahe sa telepono ko,galing sa mahal na nangangako ng magandang umaga.

"Kaulayaw ko ang buwan at ang unang tala sa Hardin ng mga Diwata. Tahimik,parang sinumang kakilala kapag tulog nagmumukhang banyaga."

Gusto ko sanang magtanong kung wala ba sa mga kakilala niya ang naghihilik, o nagsasalita pag tulog?o kahit naglalagitgit ng ngipin. kahit naglalaway?=) ang mga magulang ko kase naghihilik. at ako, nagsasalita kapag tulog. ang iba sa mga alam kong kakilala niya naghihilik rin.kaya hindi kami maaring ikumpara sa tahimik na kapaligiran.at dahil dun hindi niya masasabing banyaga kami. hindi ko maintindihn kung paanong nagmumukhang banyaga ang mga taong tulog. dahil ba sa maingay sila pag gising? paano yung mga maiingay matulog? sila lang ba ang mga pwedeng tawaging kakilala?

mabuti na lang wala na akong load. pero hindi rin pala kase iniisip ko ang mga bagay na to mula pagligo, pagsusuot ng bra, hanggang sa paglalagay ng sindi sa kandila ko. nakapalda ako siyempre, floral. at sabi ni Inday, kami daw ang pinaka-class na "familya" sa mga nagpruprusisyon.siyempre nga naman. nakashorts lang yung iba. tapos parang hindi pa yata nagsisimumugan yung nasa unahan ko ng pila. natutuwa talaga ako kay inday. pagmaglalakad pa siya tinitingnan kung naka-straight body na siya. ang cute parang kiyatkiyat.

ilang kalye ang iikutan namin bago dumating sa simbahan at magsalubong ang mahal na birhen at si hesus.hindi na namin nakayanan ni Inday. tumakas na kami. pumunta na kami kina mami at naghintay sa arko. gusto kong ihulog yung isa sa mga batang anghel sa arko. ang cute kase. ang taba-taba tapos naghihikab pa. gusto kong kuyumusin ang mukha at ipakain siya sa aso.naisip ko, na ilang taon na akong gumigising ng maaga tuwing salubong pero buong buhay ko hindi pa ako nakukuhang angel. bakit hindi ba ako pwede? wala na rin akong magagawa. ilang buwan na lang 19 na ako. hindi na pwede.

Nagbukas ang misa na inaantok ang lahat. (naligaw kase yung isang karo kaya matagal nakapagumpisa)naglalaro na rin ang isip ko sa gutom, puyat, at sa sermon ng pari.(Bakit daw ayaw nating amining may naguudyok sa ating demonyo?) tama bang ganoon ang isermon niya! nas gitna kami kaya hindi pwedeng magingay. may nahilo pa sa unahan ko at pinagkaguluhan siya ng marami. pati ako naki uzi na rin. tinuruan ko sila ng pressure point na mamasahihin. (naks!)nkita ko ang mukha ni Father. Badtrip siya kase nawala sa kanya nag focus ng tao. hindi ko gusto ang pari ngyon.Puro donasyon ang bukambibig. pero kahit ganoon, masaya pa rin ako kase pasko ngayon.buhay na si hesus at magpapasta si inday.
sabihin man ng iba na hindi sila naniniwalng siya ang diyos, masaya pa rin ako at may nabuhay muli ngayon.